กลับเข้าเรื่องดีกว่า...
ทนๆ อ่านกันหน่อยนะคะ เพราะเขียนกันแบบละเอียด รับรองว่าหลังอ่าน คุณเที่ยวอังกฤษเองได้แน่นอน
เริ่ม...ละนะ เริ่มตั้งแต่ต้นเลยนะ
จากแผนที่วางไว้คร่าว เรามีเวลาทั้งหมด 11 วันเต็ม เดินทางก็กินไปสองวันเต็มๆ แล้ว แต่ที่เที่ยวมีมากมายเหลือเกิน ไหนๆก็ไปแล้ว จะพยายามเก็บให้มากที่สุด
สามวันแรกตะลุยลอนดอน สามวันถัดมาตะลุยสก็อตแลนด์ สองวันต่อมาเช่ารถขับไปทางตะวันตกสิ้นสุดที่บาธ เหลือวันสุดท้ายเป็นวันเก็บตกลอนดอน
เพราะปรกติเป็นคนไม่ตื่นเต้น ก็เลยไม่ค่อยเตรียมตัว เก็บของไว้คร่าวๆ ล่วงหน้าสองวัน มาเก็บเอาคืนก่อนเดินทาง ซึ่งคืนนี้จะเป็นคืนที่ยุ่งวุ่นวายเป็นอย่างมาก ต้องปริ้นท์เอกสารเกี่ยวกับโรงแรมและการเช่ารถบางส่วน สแกนด์เอกสารที่จำเป็นเพื่อและนำไฟล์ที่สำคัญใส่ใน flash drive และสุดท้ายขาดไม่ได้ คือ การลงเพลงน้อง iPod เพราะเพิ่งล้างไป (เผลอไป update ผลคืออ่านชื่อเพลงไทยไม่ได้เลย เวรกรรม)
กว่าจะเสร็จสิ้นภาระกิจที่ว่าก็ปาเข้าไป 6 โมงเช้า ออกจากบ้านราว 7.30น. ถึงสนามบินก็ 8 โมงกว่า วิ่งกระหืดกระหอบไปที่เคาท์เตอร์เช็คอินแบบเฉียดฉิว ทริปนี้หนีบคุณแม่ไปด้วย โดนบ่นซะอ่วมเลย
เอาละ...แล้วเราก็ผ่านมาขึ้นเครื่องจนได้
ทริปนี้เราเลือกใช้บริการของสายการบิน Ethihad ไป transit เครื่องที่ Abu Dhabi ซึ่งเป็นหนึ่งใน 7 รัฐหนึ่งของประเทศสหรัฐอาหรับเอมิเรตส์ เป็นประเทศหนึ่งในตะวันออกกลาง (ดูไบเป็นอีกรัฐหนึ่งของประเทศนี้ไงละคะ) คิดๆไว้ว่าเป็นสายการบินแขก อาจจะมีปัญหาเรื่องกลิ่นและการบริการแน่ (เพราะเคยไปสารการบิน egypt air แย่มากเลย) แต่ผิดคาดดีมาก เครื่องใหม่ ไร้กลิ่น แอร์ใส่ใจมากๆ
ทริปนี้ของควงคุณแม่ไปเที่ยวด้วยกัน
ภาพภายในเครื่องยืนยันให้เห็นว่าใหม่มากๆ มีจอทุกที่นั่ง ไม่มีกลิ่นแบบแขกๆ กวนใจ (แต่กรณีกลิ่นตัวฝรั่งนี่ก็พอมีบ้าง) แอร์เอาใจใส่บริการดีสุดๆ ^_^
ถึงแล้ว...Abu Dhabi สนามบินไม่ใหญ่โต
อาหารระหว่างรอ...ไหนๆ มาเมืองแขก ก็ต้องลองซะหน่อย
เราแวะ Treansit เครื่อง 2 ชั่วโมง พอมีเวลาเดินดูของใน Duty free โดยรวมแล้วของถูกกว่าบ้านเรา ไม่ได้ถูกกว่าแบบน่าตกใจ แต่ก็ถูกกว่ามากพอควร และ ถูกกว่าอังกฤษด้วยค่ะ ^_^
สนามบินกลางทะเลทราย
ถึงเวลาขึ้นเครื่อง...ก็ขึ้นไปโดยพร้อมเพรียงกัน นังอยู่ซักพัก ไหงไม่ยอมเปิดแอร์ สนามบินก็อยู่กลางทะเลทราย ร้อนจะตายชัก นั่งอยู่เกือบชั่วโมง ประกาศว่าแอร์เสีย... ลงไปรอเปลี่ยนเครื่อง ทำให้ล่าช้าไปอีกสองชั่วโมงแน่ะ
เวลาที่ประเทศอังกฤษช้ากว่าเรา 6 ชั่วโมงค่ะ วันไปนี่จะอ่วมๆ เหนื่อยหน่อย เพราะเหมือนจะตื่นเยอะกว่าปกติ ท่องไว้มาเที่ยวต้องอดทน และแล้วเราก็ได้เหยียบสนามบินฮีทโทรว์เป็นเวลา 20.30pm เพื่อนที่อังกฤษได้ทำการเช่ารถตู้มารับเรา เพราะถ้าเรานั่งรถไฟใต้ดินไปยังที่พักราคาแพงกว่าซะอีก
แรกเหยียบ LONDON ฤดูนี้ เป็นหน้าร้อน...มืดช้ามากๆ ตอนนี้ก็เกือบสามทุ่มแล้ว
มาเที่ยวประเทศแถบยุโรปนี่ต้องทำใจเลยนะคะ ควักเงินทีนี่ใจแป้ว 1 pound ของเขาก็ราว 50 บาทปลายๆ (ตอนช็อปก็เอา 60 คูณมันง่ายดี) แต่เดี๋ยวพออยู่ไปซักสองสามวัน เวลาจ่ายก็เริ่มจะไม่คิดเป็นเงินไทยแล้ว ไม่งั้นมันจะเที่ยวไม่ออก (แต่กลับมาเมืองไทยก็ซี้ดทีเดียว 555)
คืนนี้เราจบวันด้วยมื้อดึกฝีมือเจ้าถิ่น ที่เจ้าตัวบอกว่าเป็นก๋วยเตี๋ยวมั่ว แต่เพื่อนที่รุมกินกันต่างบอกเป็นเสียงเดียวกัน...ว่าอร่อย (หรือหิวจัดก็ไม่แน่ใจ) หลับเอาแรงอย่างง่ายดาย เตรียมตัวลุยสำหรับวันรุ่งขึ้น
ตอนต่อไปเป็นเรื่องราวตะลุยลอนดอน และเรื่องราวของการใช้การเดินทางแบบต่างๆ ในอังกฤษค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น